บ้าน
เธอนี่ละฑูตของผม ตอนที่ 1
https://www.youtube.com/watch?v=hSCj73EN42s เพลงเปิด ควบคู่กับการอ่านจะสนุกไปอีกแบบ ฮ่าๆ
ฤดูใบไม้ผลิของวันที่ 1 มกราคม ต้นไม้น้อยใหญ่ต่างพากันสลัดใบกันเต็มท้องถนนและตามพื้นที่ต่างๆบนท้องฟ้ามีเมฆสีดำเกาะกลุ่มกันทั่วท้องฟ้าเหมือนมีทั้งฤดู ฝน.หนาว.ใบไม้ผลิ รวมอยู่ด้วยกันเป็นบรรยากาศที่ช่วยให้จิตใจสงบความเงียบและฝนที่ตกปรอยๆทำให้แถวนั้นรู้สึกชุ่มชื่นลมที่พัดโชยไปมานั้นทำให้รู้สึกเหมือนต้นไม้ต่างพากันเริงระบำกันสนุกสนานใบไม้ที่ร่วงหล่นเหมือนหิมะที่ตกลงมาทางเดินนั้นมีต้นไม้คลุมทั้ง2ข้างทางยาวส่วนตรงกลางเป็นทางเดินซึ่งมีเด็กหนุ่มอายุประมาญ14-15 เดินกลับบ้านอยู่คนเดียว เมื่อมาถึงทางออกเขาเลี้ยวซ้ายและเดินไปอีกซัก 10 นาทีก็จะเห็นบ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาสูงซึ่งต้นไม้ใหญ่ๆจะสูงจนคลุมบ้านถ้าไม่สังเกตให้ดีดีละก็คงเห็นแต่เพียงไต้ไม้เท่านั้น
หนังเกาหลี
แกร๊ก ! "กลับมาแล้วคร๊าบบบบ"
"กลับมาแล้วหรอลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ครับ"เด็กหนุ่มเดินไปประตูซ้ายซึ่งเป็นทางเชื่อมไปสู่บ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของเด็กหนุ่มคนนี้ทั้งหมด
.......ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ตึกๆๆๆๆๆ "มาแล้วคร๊าบบบ"
"มาแล้วหรอลูกจะกินข้าวก่อนหรือให้พ่อกับแม่เล่าก่อนดี?"
"เล่าก่อนดีกว่าครับ"
"เอางั้นก็ได้ ฟังนะ รู้ใช่ไหมครอบครัวเราเป็นตระกูลมีพลังธาตุพฤกษา?"
"ครับ"
"รู้ใช่ไหมว่าเราต้องมีฑูต?"
"ครับ...เอ๋ ฑูต?"ผมซึ่งไม่ค่อยเชื่อสิ่งมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้แต่ต้องยอมทนฟัง ปู่กับย่า เล่าให้ฟังตั้งแต่ยังเด็ก
"ใช่แล้วจ๊ะ ฑูตก็เหมือนองครักษ์เพื่อคอยช่วยเหลือและปกป้องเรา แม่พูดเสริมขึ้น
"จำเป็นด้วยหรอ ฮ่ะผมคนเดียวก็ปกป้องตัวเองได้ครับไม่ต้องพึ่งฑูตหรอก"
"ลูกรู้หนิว่า ตระกูลเรามีธาตุพฤกษา ดังนั้นจึงมีพวกปีศาจที่คิดจะเอาพลังนั้นไปทำให้ตัวเองแกร่งขึ้นหรือเอาไปทำเรื่องเลวร้ายต่างๆ" แม่พูดขึ้นใบหน้าที่จริงจัง
"ฮ่าๆๆๆ ปีศาจหรอครับ" ผมคิดในใจว่า สมัยนี้มันเจริญจนวิทยาศาสตร์ให้คำตอบได้แล้ว ผมส่งสายตาไม่เชื่อกับคำพูดของพ่อแม่
"แต่ว่า ลูก นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ แม่กับพ่อ พูดจริงนะ"
"ไม่ละครับ ฑูต อะไรนั่นผมไม่ต้องการ ครับ" ผมลุกพรวดพร้อมเดินกลับห้องของผม อย่างใจร้อน
"อะไรกัน อยู่สงบๆ แท้ๆ แต่กลับต้องมี ฑูตงั้นหรอ?" ยังไงเราก็ไม่อยากมีฑูตหรอก.......
https://www.youtube.com/watch?v=hSCj73EN42s เพลงเปิด ควบคู่กับการอ่านจะสนุกไปอีกแบบ ฮ่าๆ
ชีวิตที่แสนสงบ
ฤดูใบไม้ผลิของวันที่ 1 มกราคม ต้นไม้น้อยใหญ่ต่างพากันสลัดใบกันเต็มท้องถนนและตามพื้นที่ต่างๆบนท้องฟ้ามีเมฆสีดำเกาะกลุ่มกันทั่วท้องฟ้าเหมือนมีทั้งฤดู ฝน.หนาว.ใบไม้ผลิ รวมอยู่ด้วยกันเป็นบรรยากาศที่ช่วยให้จิตใจสงบความเงียบและฝนที่ตกปรอยๆทำให้แถวนั้นรู้สึกชุ่มชื่นลมที่พัดโชยไปมานั้นทำให้รู้สึกเหมือนต้นไม้ต่างพากันเริงระบำกันสนุกสนานใบไม้ที่ร่วงหล่นเหมือนหิมะที่ตกลงมาทางเดินนั้นมีต้นไม้คลุมทั้ง2ข้างทางยาวส่วนตรงกลางเป็นทางเดินซึ่งมีเด็กหนุ่มอายุประมาญ14-15 เดินกลับบ้านอยู่คนเดียว เมื่อมาถึงทางออกเขาเลี้ยวซ้ายและเดินไปอีกซัก 10 นาทีก็จะเห็นบ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาสูงซึ่งต้นไม้ใหญ่ๆจะสูงจนคลุมบ้านถ้าไม่สังเกตให้ดีดีละก็คงเห็นแต่เพียงไต้ไม้เท่านั้น
หนังเกาหลีแกร๊ก ! "กลับมาแล้วคร๊าบบบบ"
"กลับมาแล้วหรอลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ครับ"เด็กหนุ่มเดินไปประตูซ้ายซึ่งเป็นทางเชื่อมไปสู่บ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของเด็กหนุ่มคนนี้ทั้งหมด
.......ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ตึกๆๆๆๆๆ "มาแล้วคร๊าบบบ"
"มาแล้วหรอลูกจะกินข้าวก่อนหรือให้พ่อกับแม่เล่าก่อนดี?"
"เล่าก่อนดีกว่าครับ"
"เอางั้นก็ได้ ฟังนะ รู้ใช่ไหมครอบครัวเราเป็นตระกูลมีพลังธาตุพฤกษา?"
"ครับ"
"รู้ใช่ไหมว่าเราต้องมีฑูต?"
"ครับ...เอ๋ ฑูต?"ผมซึ่งไม่ค่อยเชื่อสิ่งมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้แต่ต้องยอมทนฟัง ปู่กับย่า เล่าให้ฟังตั้งแต่ยังเด็ก
"ใช่แล้วจ๊ะ ฑูตก็เหมือนองครักษ์เพื่อคอยช่วยเหลือและปกป้องเรา แม่พูดเสริมขึ้น
"จำเป็นด้วยหรอ ฮ่ะผมคนเดียวก็ปกป้องตัวเองได้ครับไม่ต้องพึ่งฑูตหรอก"
"ลูกรู้หนิว่า ตระกูลเรามีธาตุพฤกษา ดังนั้นจึงมีพวกปีศาจที่คิดจะเอาพลังนั้นไปทำให้ตัวเองแกร่งขึ้นหรือเอาไปทำเรื่องเลวร้ายต่างๆ" แม่พูดขึ้นใบหน้าที่จริงจัง
"ฮ่าๆๆๆ ปีศาจหรอครับ" ผมคิดในใจว่า สมัยนี้มันเจริญจนวิทยาศาสตร์ให้คำตอบได้แล้ว ผมส่งสายตาไม่เชื่อกับคำพูดของพ่อแม่
"แต่ว่า ลูก นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ แม่กับพ่อ พูดจริงนะ"
"ไม่ละครับ ฑูต อะไรนั่นผมไม่ต้องการ ครับ" ผมลุกพรวดพร้อมเดินกลับห้องของผม อย่างใจร้อน
"อะไรกัน อยู่สงบๆ แท้ๆ แต่กลับต้องมี ฑูตงั้นหรอ?" ยังไงเราก็ไม่อยากมีฑูตหรอก.......