บ้าน
The World of Dragon ตอนที่ 1
"เอ้า จะเอาหรือไม่เอา ข้ารีบอยู่ จะให้พร เนี่ย"
"งั้นขอเป็น ดราก้อน ได้ไหมละ"
"ดราก้อน งั้นหรอ ?"
"อืม... ได้ซิ ข้าพูดแล้วหนิว่าจะให้พรเจ้า"
"เอ้า จะเอาหรือไม่เอา ข้ารีบอยู่ จะให้พร เนี่ย"
"งั้นขอเป็น ดราก้อน ได้ไหมละ"
"ดราก้อน งั้นหรอ ?"
"อืม... ได้ซิ ข้าพูดแล้วหนิว่าจะให้พรเจ้า"
https://www.youtube.com/watch?v=C6w9uVhjgcM เพลง เปิด อ่านไปฟังไปสนุกไปอีกแบบ ฮ่าๆ
การพบเจอ
ช่วงชีวิตที่แสนจะธรรมดาสำหรับเด็กหนุ่มมัธยมปลายของผม เผลอแปปเดียวก็
ม.6 ซะแล้ว ผมยังจำภาพเวลาเก่าๆในช่วงประถมได้อยู่เลยมันเป็นชีวิตที่สนุกสุดๆสำหรับผมเลย ทั้งโลดโผน ปืนต้นไม้หรือสิ่งต่างๆ กับเพื่อน ทุกอย่างล้วนเป็นความทรงจำที่ดีที่ผมจะไม่มีวันลืมแต่เมื่อ ผมอยู่ม.6 ช่วงชีวิตผมได้เปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมือทั้งการเรียนสอบต่างๆนาๆ เริ่มเพิ่มมากขึ้น เพื่อนๆ ก็เริ่มเลือนหายไปตามเวลา ช่วงชีวิตของผมตอนนี้มีอยู่ แค่ เรียนๆไม่ว่าจะเป็นการ ติวสอบ และ คำแนนต่างๆ คิดไปมันก็แปลกๆจากคน ขี้เกียจเรียน กลับต้องหันมาตั้งใจเรียนไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เพราะผมไม่อยากไป มหาลัยที่ไกลๆ บ้านจึงตั้งใจเรียนเพื่อเข้ามหาลัยใกล้ๆบ้านนั่นเอง อีกอย่างผมก็เริ่มเบื่อ ร.ร แล้วด้วยซิ
หลังจากพ่อแม่ผมเสียเมื่ออายุ 5ขวบน้าก็กลายเป็นผู้ปกครองของผมไปถึงแม้เขาจะมีครอบครัวแล้วก็ตาม แต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับน้า เขาคอยดูแลผมดีมาตลอดแต่ว่าผมไม่ได้อยู่บ้านน้านะครับผมอยู่บ้านพ่อกับแม่ทั้งบ้านมีผมคนเดียวหน้าที่ต่างๆภายในบ้านจึงต้องจัดการเองหมดถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็สนุกไปอีกแบบเรื่องค่าไฟและอื่นๆในบ้านผมเป็นคนจ่ายส่วนน้าดูแลค่าเทอม หุหุ อย่าพึ่งคิดว่างานผมมันทุจริตอะไรนะครับ ผมทำงานเปิดเว็บไซต์ ซึ่งรวมเกมส์และข้อมูลขั้นสุดยอด ! ในเว็บผม ใครเข้าต้องเสียตังครับอะไรประมาณนี้ นั่นเพราะฝีมือผมคงได้จากพ่อ มั้งนะ!@#!@#
หลังจากที่ร.รเลิก ผมรีบตรงดิ่งไป ห้องของผมเพื่อ นั่งอ่านนวนิยาย ที่กองไว้อยู่บนเตียง อ่านไปซักพัก ท้องเริ่มร้อง จึงหาไรกินหน้าหมู่บ้าน โอ้ กี่ทุ่มแล้วละเนี่ย ท้องฟ้ามืดเร็วแฮะ วันนี้ หลังจากเดินไปได้ซักพัก ผมสังเกต แสงเขียวๆข้างถนน จึงเดินไปเก็บมาดู มันเป็นเพชรสีเขียวสดใส มีแสงระยิบระยับสีเขียว ใครได้เห็นคงรู้สึกหลงเสน่ห์เพชรเม็ดนี้แน่ๆ ขนาดตอนนี้ผมยัง ถึงกับตะลึงในความงามของมันเลย
"ว้าว !" เพชรอะไรเนี่ย สวยขนาดนี้ สวยจริงๆ ผมกำลังจะเอาเพชรเก็บใส่กระเป๋ากางเกง ระหว่างที่กำลังใส่กระเป๋านั้น
"หยุด นะแกส่งเพชร เม็ดนั้นให้ฉันเดี๋ยวนี้ นั่นเป็นเพชรที่ตีราคาไม่ได้เชียวนะ!" เสียงเหมือนยาย อายุ 60-70 ร้องด้วยความโกรธเคือง
"เอ๋ ?'' นี่เพชรคุณยายงั้นหรือ ? ผมมองดูยายคนนี้ เขาสวมเสื้อคลุมยาวๆ มีผ้าเปิดหน้าและหัวอย่าง รัดกุม แต่ก็มีเส้นผมยาวๆ โผล่ออกมา
"ใช่ซิ แกคิดว่าเพชรใคร ?" คุณยายมองผมเหมือนเป็นพวกหัวขโมย
"อะขอโทษครับ" ไม่คิดว่าเป็นของคุณยาย ผมมองด้วยสายตาสงสัย ยายแก่ๆ
แต่กลับมีเพชร สวยขนาดนี้หรือ อีกอย่างมันเป็นของปลอมหรือเปล่า ?
"หึ ของจริงซิ แกคิดว่าของปลอมหรือไง ไอ้เด็กน้อย เอ๋ย"
"ทำไมถึง.... รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ? ยายเป็นใครกันเนี่ย?"
"หึหึ ตัวข้าเจ้าอย่ารู้เลย เอาเพชรมาให้ข้าเร็ว"
ผมยื่นเพชรนั้นให้แต่โดยดี โดยไม่คิดอะไร ผมเลิกต่อล้อต่อเถียงกับยาย และอยากไปหน้าหมู่บ้านเต็มทน จ๊อกกกกก~~~~~ !! [นี่ถ้าเป็นโจรคงไม่ทันได้ให้ยายพูด หรอกมันคง วิ่งไปตั้งแต่ ยายพูดคำแรกว่า "หยุด" ฮ่าๆ]
"เป็นเด็กดี เห็นแกเจ้าที่เก็บเพชรและอุตส่าห์เอามาคืนข้า ข้าจะให้พรเจ้า 1ข้อ"
"จะให้พรผมหรอครับ?" ผมกลั้นหัวเราะ พยายามเอามือปิดปาก นี่คิดว่าเราอายุเท่าไหร่แล้วนะ
"เหอะ คงคิดว่าข้าล้อเล่นอยู่รึไง พรของข้านะของจริง ไม่ใข่พรให้เด็กๆ เวลาทำความดีหรอกนะ พรของข้าขออะไรเป็นจริงทุกๆอย่าง แต่ขอให้มี UFO หรือ ขอให้โลกแตกคงทำไม่ได้" ยายพูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่นสุดๆ
"อะ....อะไรกัน ทำไมถึงรู้ความคิดเราละ" ยายแก่คนนี้ชักไม่ธรรมดาแล้วซิ ผมพยายามมองยายอย่างถี่ถ้วน
"เอ้า จะเอาหรือไม่เอา ข้ารีบอยู่ จะให้พรเนี่ย"
ผมซึ่งไม่ได้ใส่ใจอะไรจึงขอ พรแปลกๆ เพื่อที่จะให้ยาย ที่มีสีหน้ามุ่งมั่นสุดๆ ต้องเสียใจ ที่บังอาจ มาหลอก เด็กอย่างผม
"งั้นขอเป็น ดราก้อน ได้ไหมละ ?"
"ดราก้อน งั้นหรอ ?"
"ครับ" ดราก้อนเป็นสัตว์ในนวนิยายเป็น เผาพันธุ๋ที่ สูงศักดิ์ มีสมบัติเยอะแถมเวทย์มนต์ยังกล้าแกร่งอีกด้วย
"ดราก้อน ดราก้อน" หลังจากยายคิดอยู่นาน จึงให้คำตอบว่า
"อืม...ได้ซิ ข้าพูดแล้วหนิว่าจะให้พรเจ้า ดีที่เจ้าขอเป็นดราก้อนเพราะ ถ้าเจ้าขอเงินทอง หรือทำให้หล่อขึ้นคงให้เจ้าไม่ได้ ฮ่าๆๆ"
พลั้น คุณยายเริ่ม ท่องมนต์แปลกๆ รอบๆบริเวณเริ่มสั่นไหว พร้อมกับ ลมที่พัดราวกับ พายุกำลังมา
"เออ คุณยาย ผมล้อเล่นนะครับ ไม่ต้องคิดมาก" ผมเริ่มรู้สึกเสียใจ ที่คุณยายเอาจริงเอาจังขนาดนี้
"หึหึ ข้าพอคิดได้ละ ดราก้อนคือตัวอะไร ? แต่ว่าในโลกนี้มัน ไม่มีดราก้อน ข้าคงต้องส่งเจ้าไป โลกอื่นละ"
เห เอาจริงดิ..... ผมเริ่มรู้สึก กลัวคุณยายขึ้นมา พลั้นร่างกายเริ่มรู้สึก ตรึงและเกร็ง ทั้งตัวผมเริ่ม กลายเป็นเม็ดฝุ่น เหมือนกำลังจางหายไปใน อากาศ
"โอ้ไม่นะ คุณยายทำอะไรผมมมมมมมมมมมมมมมม คุณยายยยยยยยย"
"เจ้าบอกเอง อยากเป็นดราก้อนข้า ก็ส่งเจ้าไปแล้วไง โชคดี ขอบคุณที่เก็บ เพชรให้ข้านะ" ผมเริ่มมองคุณยายแต่สายตากลับเริ่ม มืดลงเลื่อยๆๆ
และในที่สุด..................
แก้ไขล่าสุดโดย arigorarigor เมื่อ Sat Jun 18, 2011 8:01 pm, ทั้งหมด 3 ครั้ง
